2 Petrus is prachtig om helemaal in zijn volledigheid in 1 keer te lezen.
2 Petrus 1: vers 4, heeft de strekking van niet weer opbouwen in je hart wat je ontvlucht bent.
De verzen daarna zijn motiverend om heiliging aan de dag te leggen. In gesprekken met vrouwen kan het bij het ‘heiligen’ van het leven gaan over een juk, iets opgeven of zelfs het niet willen onderwerpen van jezelf aan hoe de Heer je wil vormen.
Het mooie is, Petrus geeft ons in de verzen 5 tot en met 7 een hele logische aanzet tot het niet terugkeren van de hartgesteldheid die je ontvlucht bent.
2 Petrus 2 vers 8: ‘want deze rechtvaardige (Lot-Genesis 7), die in hun midden woonde, heeft dag in dag uit zijn rechtvaardige ziel gekweld bij het zien en horen van hun wetteloze daden.’
Zien en horen dat wat niet van God is; zelfs in het midden daarvan wonen.
Maar ook dat wat wel van de Heer is extreem willen beschermen. Daarbij heeft Lot zelfs hoop voor de bedoelde schoonzonen.
2 Petrus 1 vers 20 lezen we: ‘Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat.’
2 Petrus 3 vers 12: ‘u, die de komst van de dag van God verwacht en daarnaar verlangt’ wat uitkomt bij vers 14/15: ‘Daarom, geliefden, terwijl u deze dingen verwacht, beijver u om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden in vrede en beschouw het geduld van onze Heere als zaligheid; zoals ook onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid die hem gegeven is, u geschreven heeft, zoals ook in alle brieven, wanneer hij deze dingen ter sprake brengt. Daaronder zijn sommige zaken die moeilijk te begrijpen zijn, die de onkundige en onstandvastige mensen verdraaien, tot hun eigen verderf, net als de andere Schriften.’
Beijveren om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden in vrede. Indrukwekkende woorden, vooral na het lezen van 2 Petrus 2.
Deze wordt afgesloten met in vers 22 de stelling dat: ‘hun is overkomen wat een waar spreekwoord zegt: De hond is teruggekeerd naar zijn eigen uitbraaksel en de gewassen zeug naar het rondwentelen in de modder.’
Doet een zeug dat ‘rondwentelen in de modder’ een beetje?
Gaat dit ook over ‘aanmodderen?’
‘Een vrouw die de besmettingen van de wereld ontvlucht is door kennis te hebben van de Heere en Zaligmaker Jezus Christus, maar daarin opnieuw verwikkeld raakt…’ (vers 20)
‘Want door zeer hoogdravende woorden vol onzin te spreken, verlokken zij de begeerten van het vlees en met losbandigheden mensen die daadwerkelijk ontvlucht waren aan hen die in dwaling verkeren…’ (vers 18)
‘Zij beloven aan hen vrijheid…’ (vers 19)
Zoekend naar een geschikte foto voor bij dit schrijven, kwam ik erachter dat de ‘lading’ niet terug te vinden was op beeld.
Tegenwoordig heeft een varken dat überhaupt kan rondwentelen in de modder mazzel.
Een foto van een hond die braaksel eet kon ik niet vinden.
In het staande blijven zelf en in de maatschappij ‘raising the children of time.’
Rondwentelen als ware het van bovenaan een trap, met een duwtje, van de trap af. Waarbij het als natuurlijke aardse wetmatigheid meer en meer vaart krijgt. Treffend het woord ‘hoogdravend,’ als in: vol overtuiging het eigen gelijk laten resoneren.
Beijveren om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden is een actiever gebeuren.
Zorgen en moeiten op de steeds nauwer wordende aardse weg voor Gods aangezicht brengen is een voortdurende keuze en kost steeds weer kracht. Het is vanuit een geknielde houding, met open handen, naar de Heer (boven) wentelen. Om de uitwerking van Zijn liefde door ons te resoneren. ‘Want wij verwachten, overeenkomstig Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.’ (2 Petrus 3 vers 13)
Mattheus 7: 24-28 Het bekende verhaal over een verstandig man die zijn huis op een rots bouwde en de dwaze man die op zand bouwde.
Bij het kinderliedje over dit verhaal kun je gebaren doen als ‘de vloed kwam op’ en ‘de regen daalde neer.’
Wat me trof is de woorden aan het einde van vers 27 ‘het stortte in en zijn val was groot (HSV).’
In andere vertalingen staat er ‘er bleef een ruïne over.’
Als kind weet je dat die regen en vloed de oorzaken om standvastigheid te laten zien zijn.
In mijn kinderlijke geloof heb ik werkelijk niemand horen klagen over dat God de plaats om het huis te bouwen wil bepalen, namelijk: een rots. Mensen keken niet verdrietig of bang bij het doen van de ‘neerslag’ en ‘vloed’ gebaren.
Ontvlucht je? Ontvlucht je nog?
Beijver je?
In welke mate laat je de gesteldheid van je hart afleiden, misschien ‘slechts’ uit gemak?
Slagregen, waterstromen en winden waaiden en sloegen tegen het huis (vers 27).
In de tijd van Lot, in de tijd van Petrus en ook nu.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.
2 Petrus 1: vers 4, heeft de strekking van niet weer opbouwen in je hart wat je ontvlucht bent.
De verzen daarna zijn motiverend om heiliging aan de dag te leggen. In gesprekken met vrouwen kan het bij het ‘heiligen’ van het leven gaan over een juk, iets opgeven of zelfs het niet willen onderwerpen van jezelf aan hoe de Heer je wil vormen.
Het mooie is, Petrus geeft ons in de verzen 5 tot en met 7 een hele logische aanzet tot het niet terugkeren van de hartgesteldheid die je ontvlucht bent.
- Vanuit geloof voeg je deugd toe,
- aan deugd voeg je kennis toe,
- vanuit kennis betoon je zelfbeheersing,
- gekoppeld aan zelfbeheersing is volharding,
- uit volharding komt godsvrucht voort,
- daarna volgt broederliefde en
- van daaruit de liefde voor iedereen!
2 Petrus 2 vers 8: ‘want deze rechtvaardige (Lot-Genesis 7), die in hun midden woonde, heeft dag in dag uit zijn rechtvaardige ziel gekweld bij het zien en horen van hun wetteloze daden.’
Zien en horen dat wat niet van God is; zelfs in het midden daarvan wonen.
Maar ook dat wat wel van de Heer is extreem willen beschermen. Daarbij heeft Lot zelfs hoop voor de bedoelde schoonzonen.
2 Petrus 1 vers 20 lezen we: ‘Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat.’
2 Petrus 3 vers 12: ‘u, die de komst van de dag van God verwacht en daarnaar verlangt’ wat uitkomt bij vers 14/15: ‘Daarom, geliefden, terwijl u deze dingen verwacht, beijver u om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden in vrede en beschouw het geduld van onze Heere als zaligheid; zoals ook onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid die hem gegeven is, u geschreven heeft, zoals ook in alle brieven, wanneer hij deze dingen ter sprake brengt. Daaronder zijn sommige zaken die moeilijk te begrijpen zijn, die de onkundige en onstandvastige mensen verdraaien, tot hun eigen verderf, net als de andere Schriften.’
Beijveren om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden in vrede. Indrukwekkende woorden, vooral na het lezen van 2 Petrus 2.
Deze wordt afgesloten met in vers 22 de stelling dat: ‘hun is overkomen wat een waar spreekwoord zegt: De hond is teruggekeerd naar zijn eigen uitbraaksel en de gewassen zeug naar het rondwentelen in de modder.’
Doet een zeug dat ‘rondwentelen in de modder’ een beetje?
Gaat dit ook over ‘aanmodderen?’
‘Een vrouw die de besmettingen van de wereld ontvlucht is door kennis te hebben van de Heere en Zaligmaker Jezus Christus, maar daarin opnieuw verwikkeld raakt…’ (vers 20)
‘Want door zeer hoogdravende woorden vol onzin te spreken, verlokken zij de begeerten van het vlees en met losbandigheden mensen die daadwerkelijk ontvlucht waren aan hen die in dwaling verkeren…’ (vers 18)
‘Zij beloven aan hen vrijheid…’ (vers 19)
Zoekend naar een geschikte foto voor bij dit schrijven, kwam ik erachter dat de ‘lading’ niet terug te vinden was op beeld.
Tegenwoordig heeft een varken dat überhaupt kan rondwentelen in de modder mazzel.
Een foto van een hond die braaksel eet kon ik niet vinden.
In het staande blijven zelf en in de maatschappij ‘raising the children of time.’
Rondwentelen als ware het van bovenaan een trap, met een duwtje, van de trap af. Waarbij het als natuurlijke aardse wetmatigheid meer en meer vaart krijgt. Treffend het woord ‘hoogdravend,’ als in: vol overtuiging het eigen gelijk laten resoneren.
Beijveren om onbevlekt en smetteloos door Hem bevonden te worden is een actiever gebeuren.
Zorgen en moeiten op de steeds nauwer wordende aardse weg voor Gods aangezicht brengen is een voortdurende keuze en kost steeds weer kracht. Het is vanuit een geknielde houding, met open handen, naar de Heer (boven) wentelen. Om de uitwerking van Zijn liefde door ons te resoneren. ‘Want wij verwachten, overeenkomstig Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.’ (2 Petrus 3 vers 13)
Mattheus 7: 24-28 Het bekende verhaal over een verstandig man die zijn huis op een rots bouwde en de dwaze man die op zand bouwde.
Bij het kinderliedje over dit verhaal kun je gebaren doen als ‘de vloed kwam op’ en ‘de regen daalde neer.’
Wat me trof is de woorden aan het einde van vers 27 ‘het stortte in en zijn val was groot (HSV).’
In andere vertalingen staat er ‘er bleef een ruïne over.’
Als kind weet je dat die regen en vloed de oorzaken om standvastigheid te laten zien zijn.
In mijn kinderlijke geloof heb ik werkelijk niemand horen klagen over dat God de plaats om het huis te bouwen wil bepalen, namelijk: een rots. Mensen keken niet verdrietig of bang bij het doen van de ‘neerslag’ en ‘vloed’ gebaren.
Ontvlucht je? Ontvlucht je nog?
Beijver je?
In welke mate laat je de gesteldheid van je hart afleiden, misschien ‘slechts’ uit gemak?
Slagregen, waterstromen en winden waaiden en sloegen tegen het huis (vers 27).
In de tijd van Lot, in de tijd van Petrus en ook nu.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.