“Heer, graag iets minder van Uw Heilige Geest.”
Ik herinner me nog het moment dat ik dit in mijn hart uitsprak naar God.
We zaten als gezin middenin de tijd dat bleek dat ik een psychose onderging.
Gelovend in de drie-enig-God, was ik bang. God de Vader: Heilig. Beseffende van mijn kleine lantaarntje schijnend aan de zoom van zijn mantel. Jezus, Zijn mens geworden zoon, die mijn zonden op zich had genomen, waardoor ik in genade kon leven. En dan de Heilige Geest; de helper en trooster in het aardse stukje.
De kennis van wat ons te wachten stond en de diepte die we moesten gaan, was ons onbekend.
De schoonheid van de relatie met God wilde ik op geen enkele wijze besmetten met mijn ‘ziek zijn.’
God: Heilig, puur en goed. Ik wist dat er mogelijk een moment zou komen dat ik vanuit de psychoses stemmen zou horen bijvoorbeeld.
De Heilige Geest is geen onderdeel van iemands persoonlijkheid. Het is Gods gegeven helper en trooster voor de mens hier op aarde. Er blijft een persoonlijke keuze ook nadat Hij spreekt of bijvoorbeeld ter onderscheiding laat zien.
Voor mensen die niet geloven: in een leven zonder God voel je misschien ook dingen aan, intuïtief, vanuit mensenkennis.
Psychose zie ik onder andere als een gevoelsverstoring, dus ook van dit stukje beoordelingsvermogen nam ik afstand.
In de diepte was er een dominee die zei:
"De God die is, was en zal zijn, is ook nu bij je."
En ik wist dat dat waar was. Later heeft dit proces van ‘weten’ zoveel betekend.
Ik bleef weldegelijk een relatie met de Heer onderhouden.
Meest concrete voorbeeld daarvan was mijn omslagkalender. Die stond op een kastje tegen de muur, middenin de woonkamer.
Vele malen per dag liep ik daarlangs. Regelmatig probeerde ik het stukje van de kalender te lezen.
1 Bijbeltekst en misschien 3 of 4 zinnen aan uitleg/bemoediging.
Bij dit lezen koos ik voor een ontspannen houding. Dus ik legde mezelf geen ‘moeten’ op.
Lezen en verwerken van informatie ging me verschrikkelijk moeizaam af. Ook de ingezonden brieven van een makkelijk leesbaar tijdschrift, kon ik steeds opnieuw lezen. Waarbij ik halverwege de brief al niet meer wist wat het onderwerp was of hoe de brief begonnen was.
De Bijbel is voor mij vele malen belangrijker en deze lezen doet meer met mij in verstand en gevoel.
Halverwege een zin wist ik vaak niet meer hoe de zin begonnen was. Soms las ik alleen de Bijbeltekst, soms alleen een flard van de uitleg.
Het ging om de training me ook zo te blijven richten op God.
In de 1,5 meter die ik daarna naar mijn stoel liep, was ik vaak al kwijt wat ik had gelezen. Maar gelukkig, zoals ik al schreef: ik liep er zeer frequent langs. Naarmate ik vaker en ik dus ook meer tijd in psychose verkeerde, berustte ik makkelijker in het feit, dat de vele pogingen om bemoedigd te worden vanuit Gods woord op zichzelf al een bemoediging waren. De Heer was ook hierbij. Hij zag mijn geploeter. Het was in verlies, met enige mildheid, me uitstrekken. Er kwamen dagen dat ik bij de vijfde keer een zin lezen deze wel kon herkennen. Daar was ik dan erg dankbaar voor.
De onderwerpen van psychose ontspruiten uit je belevingswereld.
Dus ja, toen ik religieuze hallucinaties kreeg sprak ik daarover in de spreekkamer bij de psychiater.
Ook belde ik een keer de crisisdienst, want de hallucinatie was prachtig mooi. Maar hij was religieus en ik weet dat met het zien van mooie dingen er gevaar was van het zien van nare dingen. En hoe zou ik dan zou reageren?
Geloof in verlossing door Christus brengt licht in de duisternis.
Ik mocht me veilig geborgen weten.
Hij is meer dan gevoel en groter dan wie dan ook kan bedenken.
Hij was, is en zal er bij zijn!
In mijn situatie bleek de Heilige Geest ook te kunnen troosten en helpen in deze verstandelijke keuze.
Dank voor deze ‘wetenschap van geloof.’
PS: later kon ik de Eerste Hulp Bij Stille Tijd momenten beluisteren/kijken die mijn lieve man al jaren elke doordeweekse dag op zijn
YouTube-kanaal ‘De dominee spreekt’ plaatst. Een Bijbels dagboek in korte filmpjes vorm. Als je op de knop hier onder klikt, kom je daar terecht.
Ik herinner me nog het moment dat ik dit in mijn hart uitsprak naar God.
We zaten als gezin middenin de tijd dat bleek dat ik een psychose onderging.
Gelovend in de drie-enig-God, was ik bang. God de Vader: Heilig. Beseffende van mijn kleine lantaarntje schijnend aan de zoom van zijn mantel. Jezus, Zijn mens geworden zoon, die mijn zonden op zich had genomen, waardoor ik in genade kon leven. En dan de Heilige Geest; de helper en trooster in het aardse stukje.
De kennis van wat ons te wachten stond en de diepte die we moesten gaan, was ons onbekend.
De schoonheid van de relatie met God wilde ik op geen enkele wijze besmetten met mijn ‘ziek zijn.’
God: Heilig, puur en goed. Ik wist dat er mogelijk een moment zou komen dat ik vanuit de psychoses stemmen zou horen bijvoorbeeld.
De Heilige Geest is geen onderdeel van iemands persoonlijkheid. Het is Gods gegeven helper en trooster voor de mens hier op aarde. Er blijft een persoonlijke keuze ook nadat Hij spreekt of bijvoorbeeld ter onderscheiding laat zien.
Voor mensen die niet geloven: in een leven zonder God voel je misschien ook dingen aan, intuïtief, vanuit mensenkennis.
Psychose zie ik onder andere als een gevoelsverstoring, dus ook van dit stukje beoordelingsvermogen nam ik afstand.
In de diepte was er een dominee die zei:
"De God die is, was en zal zijn, is ook nu bij je."
En ik wist dat dat waar was. Later heeft dit proces van ‘weten’ zoveel betekend.
Ik bleef weldegelijk een relatie met de Heer onderhouden.
Meest concrete voorbeeld daarvan was mijn omslagkalender. Die stond op een kastje tegen de muur, middenin de woonkamer.
Vele malen per dag liep ik daarlangs. Regelmatig probeerde ik het stukje van de kalender te lezen.
1 Bijbeltekst en misschien 3 of 4 zinnen aan uitleg/bemoediging.
Bij dit lezen koos ik voor een ontspannen houding. Dus ik legde mezelf geen ‘moeten’ op.
Lezen en verwerken van informatie ging me verschrikkelijk moeizaam af. Ook de ingezonden brieven van een makkelijk leesbaar tijdschrift, kon ik steeds opnieuw lezen. Waarbij ik halverwege de brief al niet meer wist wat het onderwerp was of hoe de brief begonnen was.
De Bijbel is voor mij vele malen belangrijker en deze lezen doet meer met mij in verstand en gevoel.
Halverwege een zin wist ik vaak niet meer hoe de zin begonnen was. Soms las ik alleen de Bijbeltekst, soms alleen een flard van de uitleg.
Het ging om de training me ook zo te blijven richten op God.
In de 1,5 meter die ik daarna naar mijn stoel liep, was ik vaak al kwijt wat ik had gelezen. Maar gelukkig, zoals ik al schreef: ik liep er zeer frequent langs. Naarmate ik vaker en ik dus ook meer tijd in psychose verkeerde, berustte ik makkelijker in het feit, dat de vele pogingen om bemoedigd te worden vanuit Gods woord op zichzelf al een bemoediging waren. De Heer was ook hierbij. Hij zag mijn geploeter. Het was in verlies, met enige mildheid, me uitstrekken. Er kwamen dagen dat ik bij de vijfde keer een zin lezen deze wel kon herkennen. Daar was ik dan erg dankbaar voor.
De onderwerpen van psychose ontspruiten uit je belevingswereld.
Dus ja, toen ik religieuze hallucinaties kreeg sprak ik daarover in de spreekkamer bij de psychiater.
Ook belde ik een keer de crisisdienst, want de hallucinatie was prachtig mooi. Maar hij was religieus en ik weet dat met het zien van mooie dingen er gevaar was van het zien van nare dingen. En hoe zou ik dan zou reageren?
Geloof in verlossing door Christus brengt licht in de duisternis.
Ik mocht me veilig geborgen weten.
Hij is meer dan gevoel en groter dan wie dan ook kan bedenken.
Hij was, is en zal er bij zijn!
In mijn situatie bleek de Heilige Geest ook te kunnen troosten en helpen in deze verstandelijke keuze.
Dank voor deze ‘wetenschap van geloof.’
PS: later kon ik de Eerste Hulp Bij Stille Tijd momenten beluisteren/kijken die mijn lieve man al jaren elke doordeweekse dag op zijn
YouTube-kanaal ‘De dominee spreekt’ plaatst. Een Bijbels dagboek in korte filmpjes vorm. Als je op de knop hier onder klikt, kom je daar terecht.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.