‘It does takes a village to raise a child’
Het mooiste aan leven met pubers is de opvoeding.
Die van jou welteverstaan!
Een poos geleden viel in de tijdschriftenwinkel mijn oog op de cover van MensHealth. Ik stond in de rij en dat duurde ff…. Niet dat ik dit opzocht.
Er prijkte een mannelijke bekende Nederlander op de voorkant, die 50 werd. Spieren, spieren….
Ik wist niet dat het mogelijk was.
Die avond tijdens het eten, begon ik over de cover. Er ontspon zich een prachtig gesprek over uiterlijkheden in deze tijd. Hoe onze pubers hier tegenaan keken en wat ze ervan meekrijgen (vooral via de sociale media). Ik reageerde af en toe onnozel, omdat hun wereld niet de mijne is. Maar kreeg gelegenheid om te vragen naar hoe zij denken over het lijf dat we toch hebben of zijn….? Ik heb me enigszins verbaasd over hoe automatisch het ook over zorgen voor je lijf ging. Wat maakt het dan mogelijk ijdelheid der ijdelheden?
Zo zie je maar, een village is raising sowieso….
Daarvoor hoeft er niet eens heel veel spectaculairs te gebeuren.
Connecten met juist die concrete dingen om ons heen, kunnen in gesprekken met pubers voor verwondering bij mij zorgen.
Nu denk je misschien, op zoiets slaat de uitdrukking absoluut niet. En dat klopt natuurlijk.
Deze nieuwe generaties vinden het ‘heus’ ook nog fijn om een beetje te filosoferen over het dagelijkse leven.
In het horen van hun eigen stem, wordt al pratende gevormd wie ze zijn.
Dat kan ook in de kerk. Ik heb het niet over ‘hulpverlening,’ maar over elkaar zien.
Open staan, vragen: ‘Vind jij dit ook zo’n mooi lied?’
Misschien een ‘Hoe was je week?’ of ‘Was er iets in de dienst dat je aansprak?’
Kan zeer zeker zijn dat je stuurse blikken krijgt, maar jouw fundament is al gelegd….
Mocht je moeite hebben om jezelf te zien als onderdeel van de ‘village,’ mocht je drempels ervaren… bedenk dan:
een dorp is ook in alle nuchterheid een groepje huizen bij elkaar.
Je bent dus onderdeel vanuit je stenen woning. Jij als levende steen doet er toe!
(Staat in het Nieuwe Testament van de Bijbel, Petrus 2 meer hierover.)
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.
Het mooiste aan leven met pubers is de opvoeding.
Die van jou welteverstaan!
Een poos geleden viel in de tijdschriftenwinkel mijn oog op de cover van MensHealth. Ik stond in de rij en dat duurde ff…. Niet dat ik dit opzocht.
Er prijkte een mannelijke bekende Nederlander op de voorkant, die 50 werd. Spieren, spieren….
Ik wist niet dat het mogelijk was.
Die avond tijdens het eten, begon ik over de cover. Er ontspon zich een prachtig gesprek over uiterlijkheden in deze tijd. Hoe onze pubers hier tegenaan keken en wat ze ervan meekrijgen (vooral via de sociale media). Ik reageerde af en toe onnozel, omdat hun wereld niet de mijne is. Maar kreeg gelegenheid om te vragen naar hoe zij denken over het lijf dat we toch hebben of zijn….? Ik heb me enigszins verbaasd over hoe automatisch het ook over zorgen voor je lijf ging. Wat maakt het dan mogelijk ijdelheid der ijdelheden?
Zo zie je maar, een village is raising sowieso….
Daarvoor hoeft er niet eens heel veel spectaculairs te gebeuren.
Connecten met juist die concrete dingen om ons heen, kunnen in gesprekken met pubers voor verwondering bij mij zorgen.
Nu denk je misschien, op zoiets slaat de uitdrukking absoluut niet. En dat klopt natuurlijk.
Deze nieuwe generaties vinden het ‘heus’ ook nog fijn om een beetje te filosoferen over het dagelijkse leven.
In het horen van hun eigen stem, wordt al pratende gevormd wie ze zijn.
Dat kan ook in de kerk. Ik heb het niet over ‘hulpverlening,’ maar over elkaar zien.
Open staan, vragen: ‘Vind jij dit ook zo’n mooi lied?’
Misschien een ‘Hoe was je week?’ of ‘Was er iets in de dienst dat je aansprak?’
Kan zeer zeker zijn dat je stuurse blikken krijgt, maar jouw fundament is al gelegd….
Mocht je moeite hebben om jezelf te zien als onderdeel van de ‘village,’ mocht je drempels ervaren… bedenk dan:
een dorp is ook in alle nuchterheid een groepje huizen bij elkaar.
Je bent dus onderdeel vanuit je stenen woning. Jij als levende steen doet er toe!
(Staat in het Nieuwe Testament van de Bijbel, Petrus 2 meer hierover.)
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.