Deze vorm van pastoraat noem ik ook weleens oneerbiedig: kauwpastoraat.
In lange zware tijden was er een echtpaar in onze kerkelijke gemeenschap, waarvan de vrouw af en toe spontaan voor de deur stond. Meestal met een eigen gebakken kruidkoek. Er zaten walnoten en rozijnen in. De balans van de koek was perfect. Daar kwam ik pas achter toen ik ze zelf ook ging bakken. Bij mij gingen er veel te veel walnoten en rozijnen in, zoveel dat de plakken uiteen vielen bij het aansnijden. Naast dat zo'n koek luxe en lekker is, weet je terwijl je hem opeet:
"Er zijn mensen die aan ons denken. Die voor ons zorgen, ons omringen met gebed en kruidkoek."
En maar kauwen.
Daarin sta je op dat moment toe dat deze liefde er is en ook mag zijn.
Soms gaf deze mevrouw ook iets meer specifiek voor een gezinslid.
Bijvoorbeeld een zak oud Holland snoep, die vervolgens binnen twee uur werd opgekauwd.
Zoveel gulzigheid in de ontvangen betrokkenheid.
De kracht van wat deze broeder en zuster deden zat hem juist in het gesprekje bij de deur; niet binnen willen komen.
Praktisch er staan en zeggen:
"Wij denken aan jou/jullie! De Heer is bij jou/jullie en verbindt ons!"
Ik heb dit ook weleens benoemd als zijnde 'chocoladepastoraat.'
Juist in moeilijke tijden, juist wanneer vragen 'hoe het is' ingewikkeld kan lijken, helpt dit zo.
'Bidden helpt en chocola ook,' kan de luchtigheid geven om ruimte en openheid te creëren, zodat je naast iemand mag staan.
Wat een eenvoud.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.
In lange zware tijden was er een echtpaar in onze kerkelijke gemeenschap, waarvan de vrouw af en toe spontaan voor de deur stond. Meestal met een eigen gebakken kruidkoek. Er zaten walnoten en rozijnen in. De balans van de koek was perfect. Daar kwam ik pas achter toen ik ze zelf ook ging bakken. Bij mij gingen er veel te veel walnoten en rozijnen in, zoveel dat de plakken uiteen vielen bij het aansnijden. Naast dat zo'n koek luxe en lekker is, weet je terwijl je hem opeet:
"Er zijn mensen die aan ons denken. Die voor ons zorgen, ons omringen met gebed en kruidkoek."
En maar kauwen.
Daarin sta je op dat moment toe dat deze liefde er is en ook mag zijn.
Soms gaf deze mevrouw ook iets meer specifiek voor een gezinslid.
Bijvoorbeeld een zak oud Holland snoep, die vervolgens binnen twee uur werd opgekauwd.
Zoveel gulzigheid in de ontvangen betrokkenheid.
De kracht van wat deze broeder en zuster deden zat hem juist in het gesprekje bij de deur; niet binnen willen komen.
Praktisch er staan en zeggen:
"Wij denken aan jou/jullie! De Heer is bij jou/jullie en verbindt ons!"
Ik heb dit ook weleens benoemd als zijnde 'chocoladepastoraat.'
Juist in moeilijke tijden, juist wanneer vragen 'hoe het is' ingewikkeld kan lijken, helpt dit zo.
'Bidden helpt en chocola ook,' kan de luchtigheid geven om ruimte en openheid te creëren, zodat je naast iemand mag staan.
Wat een eenvoud.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.