Bij mijn opa en oma hing een schildering, zoals op de foto hieronder, aan de muur. Als kind bestudeerde ik hem af en toe.
Toen ik de plaat op de rommelmarkt van de kerk zag staan, kreeg hij een plekje in ons huis.
Wanneer ik de woorden uit de Bijbel wil laten staan zoals ze staan, lijk ik steeds meer en meer te wandelen op de smalle weg.
Ook in deze tijd kunnen alle generaties nog over Gods plan leren: genadetijd ons gegeven.
Het omvormen van woorden, begrijp ik niet.
Ook zinnetjes schrappen, begrijp ik niet, want het staat er toch niet voor niks?
In het wandelen is me helder en duidelijk, dat het woord voor de wereld niet betekent dat ik onderweg stenen van het pad opraap om ze naar mensen (Gods schepping) op brede weg te keilen.
Dat is namelijk wel wat ik (vlees), soms binnen de muren van ons huis zeer zeker ventileer.
Mijn karakter zit me in deze niet mee en ik ben dankbaar dat ik daar dan op gewezen wordt.
Daar komt bij dat mijn indruk is dat mensen (Gods schepping) druk kunnen zijn rondom de poort.
Ze bikken en bikken, in de hoop wat stenen los te krijgen, zodat deze breder wordt.
Ik weet niet of zij dat van buiten de poort doen of vanaf het nauwe pad.
‘Just keep walking,’ ook in deze.
Met de mensen de ik onderweg tegenkom staan we stil bij deze aardse reis met God.
Dankbaar voor Gods woord. Overvloedige vreugde des Heeren valt me hierin ten deel.
En dat is fijn, want door de urgentie die ik voel, lijkt de reis eerlijk gezegd soms lang en de tijd ook kort.
Een leven op aarde met de levende drie-enig God is zoveel fijner dan een leven zonder Hem.
In het Nieuwe Testament van de Bijbel is in Mattheüs 7 vers 13 en 14 te lezen:
‘Ga binnen door de nauwe poort, want wijd is de poort en breed is de weg die naar het verderf leidt, en velen zijn er die daardoor naar binnen gaan; maar de poort is nauw en de weg is smal die naar het leven leidt, en weinigen zijn er die hem vinden.’
Toen ik de plaat op de rommelmarkt van de kerk zag staan, kreeg hij een plekje in ons huis.
Wanneer ik de woorden uit de Bijbel wil laten staan zoals ze staan, lijk ik steeds meer en meer te wandelen op de smalle weg.
Ook in deze tijd kunnen alle generaties nog over Gods plan leren: genadetijd ons gegeven.
Het omvormen van woorden, begrijp ik niet.
Ook zinnetjes schrappen, begrijp ik niet, want het staat er toch niet voor niks?
In het wandelen is me helder en duidelijk, dat het woord voor de wereld niet betekent dat ik onderweg stenen van het pad opraap om ze naar mensen (Gods schepping) op brede weg te keilen.
Dat is namelijk wel wat ik (vlees), soms binnen de muren van ons huis zeer zeker ventileer.
Mijn karakter zit me in deze niet mee en ik ben dankbaar dat ik daar dan op gewezen wordt.
Daar komt bij dat mijn indruk is dat mensen (Gods schepping) druk kunnen zijn rondom de poort.
Ze bikken en bikken, in de hoop wat stenen los te krijgen, zodat deze breder wordt.
Ik weet niet of zij dat van buiten de poort doen of vanaf het nauwe pad.
‘Just keep walking,’ ook in deze.
Met de mensen de ik onderweg tegenkom staan we stil bij deze aardse reis met God.
Dankbaar voor Gods woord. Overvloedige vreugde des Heeren valt me hierin ten deel.
En dat is fijn, want door de urgentie die ik voel, lijkt de reis eerlijk gezegd soms lang en de tijd ook kort.
Een leven op aarde met de levende drie-enig God is zoveel fijner dan een leven zonder Hem.
In het Nieuwe Testament van de Bijbel is in Mattheüs 7 vers 13 en 14 te lezen:
‘Ga binnen door de nauwe poort, want wijd is de poort en breed is de weg die naar het verderf leidt, en velen zijn er die daardoor naar binnen gaan; maar de poort is nauw en de weg is smal die naar het leven leidt, en weinigen zijn er die hem vinden.’
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.