Laatst belandde ik alleen in een heerlijk restaurant mij aanbevolen door de lokale jeugd.
Tijdens het zitten zag ik opgestapeld tussen 2 tafeltjes: 2 doosjes bronwater en 3 kratjes.
De eigenaresse runde de zaak vriendelijk maar gedisciplineerd. Een universele gedreven onderneemster.
Zij leek mij er de vrouw niet naar dat het haar zinde dat de ‘voorraad’ aan de kant geschoven, maar wel in zicht van klanten stond.
De zaak zat vol.
Aan de tafel naast me kwamen nieuwe mensen zitten.
Binnen 5 minuten ving ik de woorden ‘Socrates’ en ‘Plato’ op.
Bij het afrekenen, bedacht ik dat ik het bedrag wilde ophogen, want m'n bammetje was prima.
Weloverwogen en zo nonchalant mogelijk, vroeg ik vriendelijk terwijl ik afrekende:
‘Mevrouw dat staat daar zo, kan ik je helpen ze verplaatsen?
Ik denk dat u er de vrouw niet naar bent, dat u dit zint.’
Ze keek me aan… een diepe observerende blik: wie was de vrouw die dit zei?
Ze zag dat het geen kritiek was, maar wat was het dan wel?
Ik zag het gebeuren en reageerde ontspannen met:
‘Ik heb ‘t gevraagd, weet u dat de jeugd van deze plek me naar uw restaurant verwees. Daarom zat ik hier!’
Een glimlach wist door het verbijsterde gezicht te komen.
Met een grote lach op m’n gezicht liep ik de zaak uit.
Ik ken mezelf, ik ben oké.
Verbinding zo makkelijk voor handen.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.
Tijdens het zitten zag ik opgestapeld tussen 2 tafeltjes: 2 doosjes bronwater en 3 kratjes.
De eigenaresse runde de zaak vriendelijk maar gedisciplineerd. Een universele gedreven onderneemster.
Zij leek mij er de vrouw niet naar dat het haar zinde dat de ‘voorraad’ aan de kant geschoven, maar wel in zicht van klanten stond.
De zaak zat vol.
Aan de tafel naast me kwamen nieuwe mensen zitten.
Binnen 5 minuten ving ik de woorden ‘Socrates’ en ‘Plato’ op.
Bij het afrekenen, bedacht ik dat ik het bedrag wilde ophogen, want m'n bammetje was prima.
Weloverwogen en zo nonchalant mogelijk, vroeg ik vriendelijk terwijl ik afrekende:
‘Mevrouw dat staat daar zo, kan ik je helpen ze verplaatsen?
Ik denk dat u er de vrouw niet naar bent, dat u dit zint.’
Ze keek me aan… een diepe observerende blik: wie was de vrouw die dit zei?
Ze zag dat het geen kritiek was, maar wat was het dan wel?
Ik zag het gebeuren en reageerde ontspannen met:
‘Ik heb ‘t gevraagd, weet u dat de jeugd van deze plek me naar uw restaurant verwees. Daarom zat ik hier!’
Een glimlach wist door het verbijsterde gezicht te komen.
Met een grote lach op m’n gezicht liep ik de zaak uit.
Ik ken mezelf, ik ben oké.
Verbinding zo makkelijk voor handen.
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.