In het centrum van Barneveld staat een kerk.
De eerste keren naar het centrum fietsen, ben ik zo vaak verdwaald dat ik nu (voor mijn gevoel) vanaf elke richting de kerk kan vinden.
Misschien denk je: verdwalen in een nieuwe woonplek is vrij normaal. Waarom daar iets over delen op deze plek?
Bij mij krijgt iets als ‘richtingsgevoel’ een diepere laag.
Het is namelijk op een niveau van 3x in een half uur behoorlijk de andere kant op moeten dan dat ik qua richtingsgevoel dacht.
‘Meneer, voor het centrum moet ik rechts zeker?’
‘Nee mevrouw, u moet links en dan een behoorlijk stuk rechtdoor.’
Wat dus betekent dat ik echt heel ver de verkeerde kant op aan het fietsen was.
Ik moet zeggen: ik word steeds handiger in het verdwalen.
Het besef hiervan ontstaat inmiddels bijvoorbeeld wanneer een fietstochtje, als vanzelf langer duurt dan de tijd die nodig zou moeten zijn.
In het praten met de Heer, wat op zo’n moment voelde als een ‘onderonsje’ zei ik:
‘Ach Heer, U ziet me weer prutsen, het lukt me niet, maar toch… ik onderneem de fietsrit wel.
Ik ben gelukkig. Nu leer ik ook deze kant van Barneveld wat kennen.’
Met blijdschap dacht ik aan de fietstocht daarvoor, die ook al zo beroerd was verlopen.
Iedereen die ik de weg vroeg was vriendelijk geweest. De aanwijzingen hadden me naar de goede weg richting huis geleid.
Want ik kan op de heenweg en evenzogoed op de terugweg verdwalen.
Een mevrouw zei: ‘Heeft u een richtingsgevoel probleempje?’
Ik antwoordde: ‘Mevrouw, zo erg dat de GoogleMaps (zie foto) op m’n telefoon gaat me niet gaat helpen.’
Ik zei maar niet dat het vertalen van de kaart naar mijn werkelijke positie, om daar dan een route uit te kunnen afleiden, een probleem is.
Ik zweeg over dat bij het draaien van m’n telefoon, om de positie makkelijker te bepalen, er misselijkheid kan ontstaan.
Afgelopen week klopte mijn inschatting van een adres in Barneveld enigszins met de werkelijkheid:
goede wijk, tegenovergestelde verkeerde kant van die wijk, maar toch. Progress.
Waarom op deze plek, deze info.
Het omgaan met psychosegevoeligheid heeft me kennelijk zo gevormd, dat ik me kon verheugen in de topo-/geografische uitdaging.
Voor de duidelijkheid: op de verdwaal momenten verkeerde ik niet in psychotisch bewustzijn.
Meerdere momenten wilde ik eigenlijk zeggen:
‘Dank u persoon, voor het geven van de goede richting.
Ik ga het aan om deze nieuwe woonomgeving te ontdekken na 11 psychoses.
Ik ben dapper meneer/mevrouw.’
Ik heb mij beheerst.
De info staat hier, want ik was steeds verdwaald, maar heb me geen moment dolende gevoeld. Door het leven met de Heer, waardoor ik kracht kreeg om rustig te blijven en ik zelfs inwendig in een deuk kon liggen over het zo ontzettend fout zitten. Maar ook door de vriendelijke behulpzame mensen. Het in mijn zwakte kunnen rekenen op mensen om me heen.
Verbinding voelen met wildvreemden.
Het centrum is prachtig!
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.
De eerste keren naar het centrum fietsen, ben ik zo vaak verdwaald dat ik nu (voor mijn gevoel) vanaf elke richting de kerk kan vinden.
Misschien denk je: verdwalen in een nieuwe woonplek is vrij normaal. Waarom daar iets over delen op deze plek?
Bij mij krijgt iets als ‘richtingsgevoel’ een diepere laag.
Het is namelijk op een niveau van 3x in een half uur behoorlijk de andere kant op moeten dan dat ik qua richtingsgevoel dacht.
‘Meneer, voor het centrum moet ik rechts zeker?’
‘Nee mevrouw, u moet links en dan een behoorlijk stuk rechtdoor.’
Wat dus betekent dat ik echt heel ver de verkeerde kant op aan het fietsen was.
Ik moet zeggen: ik word steeds handiger in het verdwalen.
Het besef hiervan ontstaat inmiddels bijvoorbeeld wanneer een fietstochtje, als vanzelf langer duurt dan de tijd die nodig zou moeten zijn.
In het praten met de Heer, wat op zo’n moment voelde als een ‘onderonsje’ zei ik:
‘Ach Heer, U ziet me weer prutsen, het lukt me niet, maar toch… ik onderneem de fietsrit wel.
Ik ben gelukkig. Nu leer ik ook deze kant van Barneveld wat kennen.’
Met blijdschap dacht ik aan de fietstocht daarvoor, die ook al zo beroerd was verlopen.
Iedereen die ik de weg vroeg was vriendelijk geweest. De aanwijzingen hadden me naar de goede weg richting huis geleid.
Want ik kan op de heenweg en evenzogoed op de terugweg verdwalen.
Een mevrouw zei: ‘Heeft u een richtingsgevoel probleempje?’
Ik antwoordde: ‘Mevrouw, zo erg dat de GoogleMaps (zie foto) op m’n telefoon gaat me niet gaat helpen.’
Ik zei maar niet dat het vertalen van de kaart naar mijn werkelijke positie, om daar dan een route uit te kunnen afleiden, een probleem is.
Ik zweeg over dat bij het draaien van m’n telefoon, om de positie makkelijker te bepalen, er misselijkheid kan ontstaan.
Afgelopen week klopte mijn inschatting van een adres in Barneveld enigszins met de werkelijkheid:
goede wijk, tegenovergestelde verkeerde kant van die wijk, maar toch. Progress.
Waarom op deze plek, deze info.
Het omgaan met psychosegevoeligheid heeft me kennelijk zo gevormd, dat ik me kon verheugen in de topo-/geografische uitdaging.
Voor de duidelijkheid: op de verdwaal momenten verkeerde ik niet in psychotisch bewustzijn.
Meerdere momenten wilde ik eigenlijk zeggen:
‘Dank u persoon, voor het geven van de goede richting.
Ik ga het aan om deze nieuwe woonomgeving te ontdekken na 11 psychoses.
Ik ben dapper meneer/mevrouw.’
Ik heb mij beheerst.
De info staat hier, want ik was steeds verdwaald, maar heb me geen moment dolende gevoeld. Door het leven met de Heer, waardoor ik kracht kreeg om rustig te blijven en ik zelfs inwendig in een deuk kon liggen over het zo ontzettend fout zitten. Maar ook door de vriendelijke behulpzame mensen. Het in mijn zwakte kunnen rekenen op mensen om me heen.
Verbinding voelen met wildvreemden.
Het centrum is prachtig!
Niets uit dit artikel mag zonder uitdrukkelijke toestemming van Deborah Ham worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact op.